"Κρητικά Ιερογλυφικά"

Η Επιγραφή σε "Κρητικά Ιερογλυφικά" Από Το Αρκαλοχώρι

Ένας από τους εκατοντάδες χάλκινους διπλούς πέλεκεις που συλλέχθησαν από τον Σπύρο Μαρινάτο, από το Σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου φέρει εγχάρακτα δεκαπέντε σημεία σε «Κρητική Ιερογλυφική» γραφή. Πιθανόν να χρονολογείται στα 17ο αι. π.Χ., μετά δηλαδή την καταστροφή των Πρώτων Ανακτόρων (1700 π.Χ.) και πριν την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (1625 π.Χ).

Παρόμοια επιγραφή συναντάται στα Μάλια και πιο συγκεκριμένα πάνω στη λίθινη τράπεζα προσφορών, αποτελούμενη από δεκαπέντε επίσης σημεία στην ίδια γραφή και δημοσιευμένα από τον Fernand Chapouthier. Οι δύο αυτές επιγραφές αποτελούν από κοινού μια επιγραφική «γέφυρα» μεταξύ του γνωστού Δίσκου της Φαιστού και των τριακοσίων τριάντα περίπου επιγραφών σε «Κρητικά Ιερογλυφικά». Και οι τρεις μαζί επιγραφές, δηλαδή ο χάλκινος πέλεκυς του Αρκαλοχωρίου, η λίθινη τράπεζα προσφορών και ο δίσκος της Φαιστού χρονολογούνται περίπου την ίδια περίοδο, δηλαδή το 17ο αι. π.Χ.

Η επιγραφή του Αρκαλοχωρίου πιθανόν να αρχίζει με φωνήεν και να έχει ως εξής: Φωνήεν + –DA- (I-DA-/A-DA-?), ίσως μια αναφορά στη Μεγάλη Μητέρα της Μινωικής Κρήτης I-DA-MA-TE που λατρευόταν στο Σπήλαιο. Γεωγραφικά σχετίζεται με το Γιούκτα στα βόρεια, τον Κόφινα στα νότια, τη Δίκτη στα ανατολικά και την Ίδα στα δυτικά.

Η συγκεκριμένη επιγραφή του Αρκαλοχωρίου, που ως θρησκευτικός χώρος ήταν σε χρήση από την Προ-ανακτορική περίοδο, δηλώνει τη λατρεία προς τη Μητέρα Θεά προς την οποία γίνονταν προσφορές λατρευτικών διπλών πελέκεων και ξιφών. Ένα από αυτά ήταν μεγαλύτερο του ενός μέτρου, το μεγαλύτερο σε μέγεθος λατρευτικός ξίφος, μέχρι τα τώρα, στην Ευρώπη.