Δήμητρα

I-DA-MA-TE, DA-MA-TE, ΔΗΜΗΤΡΑ AKKO

Έχει γίνει κατανοητό ότι μπορεί κανείς να «διαβάσει» τη λέξη I-DA-MA-TE σε διπλούς πέλεκεις που προέρχονται από το Σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου, όπως και τη λέξη DA-MA-TE σε θρησκευτική επιγραφή, προερχόμενη από το Ιερό Κορυφής πάνω από το Καστρί των Κυθήρων.

Το δεύτερο μέρος της λέξης δηλ. - -MA-TE πιθανόν να αποτελεί μια Ινδοευρωπαϊκή λέξη για τη Μητέρα, συμπεριλαμβάνοντας και την κατάληξη του ενεργούντος προσώπου - –TE. Η λέξη Μητέρα αποτελεί την πιο «σταθερή» λέξη στις Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (εκτός από τα Χεττιτικά και τις γλώσσες της Ανατολίας). Το πρώτο μέρος της λέξης I-DA-/DA- μπορεί να ερμηνευθεί ως ονομασία του Όρους Ίδα, ορατό από το συγκεκριμένο Σπήλαιο, ή σαν δεύτερη ερμηνεία ο όρος DA/GA μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδίδει τη ΓΗ, δηλ. Μητέρα της Γης, Δήμητρα.

Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί, βέβαια, έκπληξη, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι βρίσκεται σε μινωική επιγραφή, θρησκευτικού περιεχομένου που χρονολογείται το 17ο αι. π.Χ. Μια άλλη, επίσης, δυνατή υπόθεση για την ερμηνεία του -DA- είναι να συνδεθεί με τη λέξη δεά/θεά σύμφωνα με τον Ησύχιο. Έχει επίσης, προταθεί ότι η Δήμητρα μπορεί να συνδεθεί με το *P.-I.-E. dms που σημαίνει οικία (-inthos), σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία θα είχαμε: «Η Κυρία της Οικίας», παρόμοια με την «Κυρία του Λαβύρινθου».

Είναι εξάλλου ενδιαφέρουσα η παρατήρηση σχετικά με τη Μητέρα Θεά στην Ινδοευρωπαϊκή μινωική γλώσσα της Κρήτης της εποχής του Χαλκού, ότι η Μητέρα Γη/ Δήμητρα, που αργότερα λατρεύτηκε στα Ελευσίνια Μυστήρια και αλλού ως αγροτική Θεότητα, είναι επίσης γνωστή ως Akko στα ελληνικά, Acca Larentia στα λατινικά (η μητέρα του Ρώμυλου και Ρέμου στη Ρώμη) και Mader Akka στα γερμανικά. Αυτή η κοινή ινδοευρωπαϊκή ρίζα μπορεί επίσης, να εντοπιστεί και στο Δίσκο της Φαιστού, το Αίνιγμα της μινωικής Κρήτης (Ph.D. 02-12/A-QE-).